Pieter Knabben
Dit openbare dossier wordt door gedupeerden van Knabben en andere betrokkenen per e-mail rondgestuurd en doorlopend aangevuld.
Gebruik het om anderen te waarschuwen, in contact te brengen met lotgenoten, de politie informatie te verschaffen en onze overheden te bewegen (lees: EINDELIJK EENS WAKKER TE SCHUDDEN) actie te ondernemen tegen dergelijke notoire oplichters.
Waarom dit dossier? Petrus (Pieter) Egidius Johannes Theodorus
Knabben is een notoire oplichter, die een historie van malafide praktijken achter de rug heeft, incidenteel daarvoor werd veroordeeld (jaartjes cel in Nederland, jaartjes cel in België en Duitsland), maar veel vaker de dans kon ontspringen. Hij maakt gebruik van argeloze en enthousiaste ondernemers, telkens weer wisselende stromannen, katvangers en medewerkers (die nooit betaald krijgen!). Zijn echte handtekening komt nooit ergens onder te staan. Hij huurt zonder betalen, vlucht weer in een ontvreemde auto en begint elders weer een nieuwe oplichting. Hij dupeert honderden mensen.
Maar het allerergste is dat onze maatschappij en met name onze wetgeving en justitie, daaraan niets maar dan ook helemaal niets doen. De politie kent zijn naam, curatoren hebben hem in een zwartboek, incassobureaus zijn met hem bekend, rechter commissarissen onderzoeken de aanklachten en zijn praktijken, televisie en kranten volgen hem, de politiek weet van zijn bestaan en de mazen in de wet waarvan hij gebruik maakt, kortom, iedereen weet dat de man of in de gevangenis of in een inrichting thuishoort, maar niemand doet iets.
Kennismaken met Knabben.
Bij de eerste ontmoeting maakt Mr Pieter E.J.T. Knabben een behoorlijke indruk. Keurig in het pak, zich vaak bedienend van de onterechte titel ‘meester’ en welbespraakt, met een zangerige zuidelijke tongval. Hij kwam in het nationale nieuws vanwege o.a. de zgn. Nationale Faillissement Preventielijn, een meld- en hulplijn voor ondernemers in de rode cijfers. De toenmalige staatssecretaris Ybema (economische zaken) had zijn initiatief officieel geopend. Maar daarna was de telefoonlijn vooral gebeld door mensen die zich door Knabben benadeeld voelden. Er werden Kamervragen gesteld (vanwege de medewerking van Ybema aan een kennelijk discutabele ondernemer), met alle negatieve gevolgen van dien voor de reputatie van Knabben.
Dik doen!
Wie hem tegen het lijf loopt en hem zakelijk beter leert kennen, krijgt gaandeweg argwaan. Over geld wordt vooral ‘dik’ gedaan, maar er wordt nooit iets betaald. Wel wordt vaak gezegd dat er ‘vandaag’ en onmiddellijk wordt overgemaakt. Wie voor hem investeert is zo goed als zeker zijn investering kwijt. Voorschotten worden beloofd, maar nooit betaald. Assistenten (altijd tijdelijk en steevast een aantal maanden later gedupeerden van de oplichter) verzekeren een ieder dat alles recht zal komen.
Bedreigingen.
Uiteindelijk stopt de samenwerking, voor zover je van zoiets kunt spreken. Knabben heeft altijd kortstondig contact met (zakelijke) relaties. De één wordt belazerd en verandert van relatie in gedupeerde. De ander heeft tijdig door dat er een luchtje aan zit en verbreekt elk contact. Weer een ander gaat de strijd aan en zoekt de publiciteit om anderen voor het gevaar Knabben te waarschuwen.
Zo leer je Knabben echt kennen. Hij is nauwelijks te bereiken. Bel je, dan is hij in bespreking (altijd over ‘miljoenendeals’), op reis naar het buitenland of gewoonweg ‘onbereikbaar’. Voice mails worden nooit beantwoord. Ben je een aanhouder, dan volgen er bedreigingen, waarbij de man er niet voor terugschrikt om je kinderen even tot onderwerp van gesprek te maken.
Een spoor van oplichting en bedrog.
Zoeken op Google levert een serie artikelen op over de man. Over zijn veroordelingen, zijn malversaties en zijn pogingen gestolen cheques te verzilveren.
Via o.a. De Telegraaf is duidelijkheid te krijgen: Pieter Knabben is een notoire oplichter, die al tientallen jaren ‘zaken doet’ zonder ooit iemand te betalen.
Benadeelden vertellen verschrikkelijke verhalen. Een kleine ondernemer in de grafische sector maakte zijn folders, liet ze drukken, organiseerde een deelname aan een beurs en zag zich uiteindelijk geconfronteerd met enorme investeringen. Vanaf oktober 2002 houdt Knabben deze kleine ondernemer aan het lijntje. De beloftes variëren van ‘morgen kom ik het hele bedrag cash brengen’ tot ‘het is bij mij al lang afgeschreven, je moet het vandaag of morgen echt op je rekening zien’. Dat het bedrijfje failliet dreigt te gaan aan de kosten derden, doet hem helemaal niets.
Knabben laat zo een spoor van oplichting en bedrog achter. Een incassobureau laat schuldeisers met een standaardbrief weten dat Knabben bekend staat als de man die nooit te pakken is. Slimme constructies stellen hem in staat zaken te doen zonder ooit persoonlijk aansprakelijk gesteld te kunnen worden. BV’s als dochterondernemingen van in het buitenland gevestigde NV’s (Leipzig) en een netwerk aan stichtingen om bepaalde transacties onder te kunnen brengen. Hij moet samenwerken met notarissen en accountants (die op de hoogte zijn van de discutabele doelstellingen van de constructies) om zijn doel te bereiken: zoveel mogelijk geld binnenhalen zonder geld uit te geven.
Knabben stopt niet uit zichzelf!
Kortom, Knabben heeft velen te grazen kunnen nemen. De schade moet een ieder accepteren; Knabben betaalt nooit. In dit dossier is veel informatie verzameld om telkens weer gedupeerden, pers, politiek en een ieder die op de een of andere manier met Knabben te maken kreeg, te waarschuwen voor deze zieke oplichter.
Dit dossier bevat merendeels verhalen van derden. Het zijn en blijven verhalen. De bewijzen liggen bij de mensen die in dit dossier voorkomen. Vul de verhalen aan, voeg toe wat van waarde kan zijn voor de groep aan wie dit dossier wordt doorgezonden. Om ze te helpen om hun bewijslast rond te krijgen of om ze te waarschuwen voor de handel en wandel van Knabben. Doel?
De man moet zo snel mogelijk gestopt worden, om het aantal toekomstige slachtoffers zo veel mogelijk te beperken. Belangrijk:
- Benadeelden moeten (liefst gezamenlijk, anders besteedt de politie er geen enkele aandacht aan) aangifte doen.
- De politiek moet actie ondernemen om dergelijke malversaties (en dus de constructies) per wetgeving onmogelijk te maken.
Pieter Knabben heeft er een handje van om de boot af te houden, als toeleveranciers hem herinneren aan de openstaande rekeningen. Het hele arsenaal aan smoezen wordt in stelling gebracht, tot je er helemaal gek van wordt. Verveelt het hem, dan komt zijn finale smoes: hij ontkent simpelweg opdrachten te hebben verstrekt. Hij onderschrijft dat met het argument dat hij niets te maken heeft met het bedrijf dat hij als dekmantel gebruikt. En vervolgens komen de bedreigingen.
Wie is Pieter Knabben?
Wie is de man, die bij een eerste ontmoeting een absoluut rechtschapen indruk maakt, om vervolgens zijn toeleveranciers en relaties met de keerzijde van deze keurige heer tot wanhoop te drijven? Knabben zoekt altijd publiciteit, zelfs wanneer hij dreigt te worden ontmaskerd. Hij poogt met iedereen een bijna familiaire band aan te gaan, valt vervolgens door de mand met het niet nakomen van beloftes en afspraken en ontkent in de laatste fase alle betrokkenheid. Hij bluft en bedreigt zelfs curatoren, incasseerders en rechters. Vaak genoeg ontkent hij zelfs iemand te kennen, ook wanneer er correspondentie of getekende overeenkomsten bestaan.
Eerst mag hij zelf aan het woord komen. In zijn opdracht en op zijn aangeven werd de volgende biografie voor The Speaker’s Academy geschreven. Hij wilde graag voordrachten gaan geven. De inhoud ervan is geheel ter verantwoording aan de betreffende persoon. Als volgt stelde hij zichzelf graag voor (n.a.w.-gegevens zijn vanzelfsprekend allang achterhaald):
B i o g r a f i e
Naam: Knabben
Voornamen: Petrus Egidius Johannes Theodorus
Adres: Marinaweg 77 (vervallen)
Postcode/woonplaats: 1361 AG Almere – Muiderburght (vervallen)
Geboortedatum: 18 juli 1949
Geboorteplaats: Eindhoven
Telefoon: 036-5298384 (vervallen)
Fax: 036-5400786 (vervallen)
E-mail: p.knabben@wanadoo.nl (vervallen)
Pieter E.J.T. Knabben is in Eindhoven geboren en bracht er zijn jeugd door. Na diverse opleidingen en vervulling van de dienstplicht (luchtmacht) deed hij zijn eerste werkervaring op als productmanager bij Ahold en Philips Nederland N.V.
Als ondernemer in hart en nieren startte hij op 26 jarige leeftijd een eerste eigen bedrijf. In 1980 hield hij kantoor in New York. Via een Amerikaans advocaten-kantoor kwam hij in aanraking met het in Amerika bekende Chapter 11.
Gefascineerd door de praktische oplossingen die door gespecialiseerde insolventiejuristen werden geboden begon hij de Nederlandse faillissementswet te bestuderen om er een Amerikaanse wending aan te kunnen geven. In Amerika krijgt elke ondernemer een tweede kans, omdat men accepteert dat ondernemen nu eenmaal risico met zich meebrengt. Daardoor blijven waardevolle ondernemers en initiatiefnemers voor de economie behouden en worden ze niet gebrandmerkt en afgedankt.
Pieter Knabben is een vernieuwer en een creatieve denker. Gebruikmakend van die eigenschappen specialiseerde hij zich in het insolventierecht. Al meer dan twintig jaar strijdt hij tegen de taboesfeer rond faillissementen en de negatieve denkwijze over de afwikkeling ervan. Hij zet daar een positieve bijdrage tegenover. Niet als terughoudend adviseur, maar als daadwerkelijk uitvoerder bij het oplossen van gecompliceerde financiële en economische bedrijfsproblemen.
Hoog in het vaandel staat het behoud van bedrijven, die in de kern gezond en levensvatbaar zijn, maar door omstandigheden in liquiditeitsproblemen zijn gekomen. Beter voor de ondernemer, beter voor de werknemers, beter voor de nationale economie. Pieter Knabben keert zich daarmee tegen het systeem dat te boek staat als ‘goed geld naar kwaad geld brengen’.
Hij hanteert in vele gevallen de juridische mogelijkheid een bedrijf door te starten voordat de curator de zaak overneemt. Ondernemend Nederland is onvoldoende op de hoogte van deze onconventionele en alternatieve werkwijze, waardoor bedrijven behouden kunnen blijven.
Na bestudering van de faillissementswetgeving en de toepassing in de praktijk is hij zich in Nederland gaan specialiseren op het reorganiseren en het saneren van schulden van bedrijven.
Op basis van zijn praktijkervaring en kennis van zaken heeft hij de laatste jaren steeds betere methoden kunnen ontwikkelen om ondernemers, geconfronteerd met een naderend en onafwendbaar faillissement, de problemen uit handen te nemen.
Door zijn gedreven persoonlijkheid is hij een doener en probleemoplosser. In de afgelopen twintig jaar heeft hij meer dan 630 faillissementen afgewikkeld, waarbij hij zich vierkant achter de ondernemer opstelt. Van alle kanten aangevallen, met als doel zijn totale ondergang, kan het vaak rechtenloze slachtoffer deze steun goed gebruiken.
Hij biedt praktische oplossingen aan ondernemers en bestuurders van ondernemingen in Nederland, Duitsland en België. Anderen kunnen deze methodes niet bieden door gebrek aan parate kennis en ervaring.
Hij heeft in hoofdlijnen een vernieuwend concept faillissementswetgeving geschreven, gericht op vennootschappen (rechtspersonen) met een beperkte aansprakelijkheid. Wonderlijk genoeg heeft hij daarvoor de wet op de lijkbezorging (van fysieke personen) als uitgangspunt kunnen nemen.
Het klinkt als een samenzwering, maar het blijkt een bittere noodzaak dat ondernemers zich preventief kunnen wenden tot Pieter Knabben en zijn onderneming ViaNova. Advies, begeleiding, bescherming en oplossing van insolventie- en continuïteitsproblematiek behoren tot de standaard bedrijfsvoering.
Zakelijke initiatieven mogen niet verloren gaan en ondernemers verdienen derhalve een tweede kans. Het MKB vormt de basis van onze economie. Pieter Knabben hakt elke dag met het bijltje en durft te stellen dat veel curatoren (ordinaire) zakkenvullers zijn, die absoluut geen verstand van zaken hebben. Hij gaat nog verder: “Ondernemers moeten beschermd worden tegen deze aasgieren, die voor een appel en een ei zelfs een in de kern succesvol bedrijf dumpen om snel hun zaak rond te hebben.” Hij heeft de ervaring dat het gros der curatoren slechts ten koste van alles geïnteresseerd is in financieel gewin.
Het is bij wetgeving bepaald dat het de taak is van de curator een bedrijf te liquideren. Niets meer en niets minder. Pieter Knabben beschouwt dit uitgangspunt als een grootse vorm van kapitaal- en kennisvernietiging.
Pieter Knabben heeft een boeiend betoog dat ondernemers zal interesseren. Geen saai, maar een tegendraads verhaal met de nodige ironie. Hij gaat er van uit dat zijn toehoorders ‘vanzelfsprekend zelf geen financiële problemen hebben’ en dat zij ‘het leven op deze aarde beleven als ware het een paradijs’. Om vervolgens met de ontnuchterende waarheid te komen.
Tijdens zijn lezingen houdt hij iedereen een spiegel voor waarin (bijna) iedereen zich in kan herkennen.
Tot zover de aanprijzing die The Speaker’s Academy hem meegaf op de website.
- Inmiddels heeft The Speaker’s Academy hem uit het aanbod verwijderd.
De waarheid?
Met nadruk: voor zover die bekend is. Want Knabben heeft volgens berichten in de pers een historie van verdraaiingen achter de rug. Daarbij is nooit het hele verhaal samengebracht. Iedereen kent een stukje Knabben en een stukje van zijn praktijken. Daar maakt hij handig gebruik van. Immers, wanneer heel Nederland hem zou kennen als een notoire oplichter was hij allang uitgerangeerd. Nu krijgt hij de kans om telkens weer nieuwe slachtoffers op te doen, vaak kleinere ondernemers die om omzet zitten te springen of kleine investeerders die in zijn verhalen (met KvK inschrijvingen en aktes als legale bewijzen in de hand) geloven. Daar is de kans op vooronderzoek het kleinst, evenals de kans op hardnekkige achtervolging. Kortom, daar is de kans op een geslaagde oplichting het grootst.
Bluf is de naam van Knabben.
Hoewel, het volgende verhaal lijkt in tegenspraak. Een bureau voor grafische vormgeving wilde zijn opdracht onderbrengen in hun NCM-verzekering. Knabben werd als te verzekeren opdrachtgever geweigerd en de opdracht dreigde af te ketsen. Knabben liet dit niet op zich zitten en belde de contactpersoon bij de NCM voor een afspraak. Hij legde prachtige jaarcijfers op tafel. Kennelijk zo overtuigend, dat de NCM onmiddellijk overstag ging en de opdracht alsnog verzekerde. Deze gerenommeerde verzekeraar is kennelijk niet feilloos. De NCM is nu een van de schuldeisers in het meest recente (en bekende, want er zijn nog veel meer onbekende feiten!) faillissement.
Mooie ‘handel’: failissementen.
Dus kunnen we er niet omheen: Knabben is een gedreven oplichter. Met ViaNova Corporate Recovery (een ‘dochter’ van Solvendor Insolventiejuristen B.V., inmiddels failliet verklaard) en later onder de naam ‘Pieter Knabben Corporate Finance & Recovery’ (zie www.pieterknabben.nl) beweerde hij faillissementen te kunnen voorkomen of te kunnen verhelpen. Dat is de ‘reguliere handel’ waar meer onbetrouwbare geldverdieners zich op richten, omdat de doelgroep de wanhoop nabij is. De ‘adviseur’ krijgt alle kans er met de laatste poen vandoor te gaan en de cliënt komt nog veel verder in de problemen.
Verder bestond er een folder van ViaNova Participaties, die beleggers uitnodigde deel te nemen in de doorstartbedrijven en samenvoegingen van restanten van failliete bedrijven, die door Knabben waren ‘gered’ met ViaNova Corporate Recovery. Met name deze activiteit moest in de ogen van Knabben veel gaan opleveren. Knabben droomt doorlopend van ‘participanten’ die geld investeren in zijn ‘projecten’. Het betreft hier namelijk vooral grote bedragen en het langdurige karakter van een (zogenaamde) participatie geeft hem alle gelegenheid om het geld naar eigen goeddunken te besteden.
Zo ver kan een echte oplichter gaan!
Een meer dan fantastisch verhaal uit 2003 betrof zijn ‘licenties’ op de Wankelmotor. Deze veelbelovende rotatiemotor wordt momenteel industrieel toegepast en in een aantal modellen van Mazda. De techniek lijkt de jarenlange kinderziektes te hebben overwonnen. Het blad Automotive ontmaskerde (uitgave juli/augustus 2003) de onwaarschijnlijke betrokkenheid van Knabben bij dit project. Hij beweerde lachend er 20 miljoen voor te hebben betaald (terwijl hij nooit één rekening betaalt!). Maar hoeveel goedgelovige investeerders heeft Knabben een ‘aandeel’ weten af te troggelen?
Telkens andere namen en ‘projecten’.
Petrus Egidius Johannes Theodorus (Pieter) Knabben is in kringen van justitie, politie e.d. veel te bekend om altijd maar met zijn naam te koop te lopen. Daarom vaak: Pieter van Rijn (hij leent dan even de achternaam van zijn ex partner). Of hij laat zijn broer tekenen. Dat is tenslotte ook een echte Knabben (Eindhoven).
Pin u ook niet vast op de naam ‘ViaNova’. Of welke andere naam ook. Knabben wedt ‘op meerdere paarden’ met dezelfde activiteiten. Simpelweg onder verschillende namen. Logisch, omdat elke naam na verloop van een paar maanden beladen is met de groeiende stroom schuldeisers, o.a. de medewerkers aan de laatste campagne, de toeleveranciers en adviseurs. De strategie van roofbouw van Knabben vraagt om telkens weer nieuwe bedrijfsnamen, adresgegevens en vestigingsplaatsen en het blijkt dat Knabben de naam ViaNova definitief heeft laten varen.
De Nationale Kruiszorg Organisatie.
Het was weer nieuws, medio eind 2004 en 2005: de Nationale Kruiszorg Organisatie (ook College Reorganisatie Gezondheidszorg, Corkstraat 46, 3047 AC Rotterdam), die de gezondheidszorg in Nederland zou gaan reorganiseren met een vereniging van particuliere initiatiefnemers. Wel even inkopen, a.u.b. (Het bedrijfsplan spreekt over eenmalig € 50.000,00 en jaarlijks € 12.000,00.) En wie weet hoeveel mensen er weer zijn ingestonken, dankzij de desinteresse van justitie en de onwil om dergelijke notoire oplichters daadwerkelijk aan te pakken.
Bert Bralten, die positief gestemd als directeur zijn schouders onder dit zoveelste waanidee van Knabben zette en nu tot de gedupeerden behoort, voegt deze opmerking toe aan dit dossier:
“Tot op heden is er nog niemand ingestonken want mensen lezen gelukkig vaak de list-en-bedrog site (www.listenbedrog.nl). Op mijn aandringen is de entreefee tijdens mijn directeursperiode vervallen. Er wordt enkel 5% per geleverd zorguur in rekening gebracht. Dit was tot 20 april zo! Vanaf dat moment heeft Knabben mij uitgespuugd en zie ik hem goed in staat dit weer aan te passen.”
Inmiddels is Pieter Knabben (samen met Loes van Rijn, ex-vrouw en nog altijd partner in de misdaad) op 13 april 2005 wederom veroordeeld tot het betalen van de rekening van een ringbandenfabrikant, voor een order van die Nationale Kruiszorg Organisatie.
Ook hier ruimte voor een opmerking van ex-directeur B. Bralten:
“Ook ik, B. Bralten, werd veroordeeld voor iets waarvoor ik niet aansprakelijk kan zijn, omdat ik nog niet bij KZN werkzaam was toen de beruchte bestelling werd gedaan. Knabben had mij toegezegd verweer te plegen en ik ‘hoefde me nergens zorgen over te maken’. Niets bleek minder waar! Knabben liet weer alles ‘lopen’ en vertrouwde weer als vanouds op de beperkte daadkracht van het Nederlandse recht. Ik werd meegetrokken in het vonnis. Knabben lacht curatoren, incassobureaus en hun vonnissen vierkant uit. En tot nu toe terecht, want hij is altijd (20 jaar!) de dans ontsprongen.”
De zoveelste niet-betaalde rekening, de zoveelste veroordeling en het zal de zoveelste keer worden dat er niets wordt betaald. Pieter Knabben en consorten mogen weer door naar de volgende oplichting. Justitie zal niets doen*!
* NB. Op 15 juni 2005 is de NKO failliet verklaard. De vennootschap, waarbij te hopen valt dat de curator ditmaal een voortvarender houding aanneemt en Knabben ook persoonlijk aansprakelijk stelt voor de grote hoeveelheid onbetaalde rekening, het niet aangeven van het bedrijf bij de UWV etc. etc. En de bedragen weet te achterhalen die naar Loes van Rijn zijn overgemaakt, onder welke noemer dan ook.
In het vonnis de volgende opmerking:
‘Gedaagden sub 1 en 2 (t.w. Loes van Rijn en Bert Bralten) zijn bestuurders van de besloten vennootschap in oprichting Romi Care B.V.i.o., welke vennootschap i.o. op haar beurt bevoegd is tot vertegenwoordiging van de besloten vennootschap in oprichting Oranje Blanje Bleu Beheer B.V.i.o.. De laatste organisatie is op haar beurt weer bevoegd tot vertegenwoordiging van de besloten vennootschap in oprichting Nationale Kruiszorg Organisatie B.V. i.o., welke is gevestigd te Helmond, gedaagde sub 5.’
Hieruit mogen we opmaken dat Knabben weer flink bezig is met het opnieuw oprichten van hele series bv’s om mee te knoeien. Welke notarissen verlenen hun medewerking aan de boze opzet van deze meerdere malen persoonlijk failliet verklaarde oplichter? Zoekt Knabben er steeds één die hem niet kent? Of heeft hij in deze kringen handlangers? En laten zij zich graag ‘zwart’ betalen, omdat ze weten dat een keurige rekening geen schijn van kans heeft om betaald te worden?
Sterker nog: hoe is het mogelijk dat iemand die minimaal eenmaal persoonlijk failliet is verklaard (door curator mr. R. van Oeijen te ‘s-Hertogenbosch op 15 maart 2000) nog steeds welkom is bij de KvK en bij notarissen om allerhande vennootschappen en stichtingen op te richten?
Ontboezemingen van een KvK-medewerker:
“Deze mijnheer Knabben is één van de oplichters in Nederland die van de onvolkomenheid in ons systeem gebruik maken. Centraal daarin staat de CV, die straffeloos te misbruiken is. Extra handicap: wij worden al gauw door justitie op de vingers getikt als we vanuit de KvK publiekelijk verklaren dat men extra moet oppassen als er zaken wordt gedaan met een bedrijf, binnen een structuur met aan de top een CV.
Knabben komt met grote regelmaat aan de balies van de vestigingen van de Kamers van Koophandel voor het inschrijven van weer nieuwe BV’s, CV’s en stichtingen. Soms tot 20 aan toe. De KvK-medewerkers kennen hem en weten allemaal dat hij onze rekeningen, de leges, nooit betaalt (!). Wij moeten van rechtswege zijn inschrijvingen echter accepteren en afhandelen en hem een rekening voor de leges meegeven. Die gooit hij onmiddellijk weg. Die vennootschappen worden benut voor het ‘verstoppen’ (compleet met notariële vrijwaring) van andere vennootschappen met bijvoorbeeld een ‘onoverkomelijke’ belastingschuld of een dreigend faillissement. De ondernemer kan ongehinderd doorgaan in een nieuwe constructie. Knabben laat zich zwart betalen. Zijn vennootschappen hebben zelfs geen bankrekening. Er zijn geen inkomsten. Ze hebben slechts een functie als onderduikadres voor vennootschappen van ‘cliënten’. Om klanten te werven stroopt hij de reclamebureaus, media en producenten in Nederland af met opdrachten voor folders, advertenties en tv-spots. Die worden eveneens nooit betaald. Wordt een vennootschap van hem daarop failliet verklaard, dan kan hij daar alleen maar om lachen. Hij richt gewoonweg een volgende serie op. Kost hem niets, buiten de notaris (waarvan er velen op de hoogte moeten zijn van Knabben’s praktijken). Dus al met al stelt het systeem hem in staat om ‘gratis’ vennootschappen in te schrijven (uiteindelijk op kosten van bonafide ondernemers!) en om uitvoerende en dienstverlenende bedrijven, die denken met een keurige heer te maken te hebben, nooit voor hun diensten te betalen. Die rekeningen van dienstverleners gooit hij net zo gemakkelijk weg. Persoonlijk is hij ‘onvindbaar’ en de bevoegde instanties, die hem wel op basis van de wetgeving zouden kunnen aanpakken, zoals FIOD en ECD, hebben niet de intentie om achter hem aan te gaan. Die richten hun beperkte capaciteit op de malafide ondernemers, waar ze denken nog iets te kunnen terughalen. En dat is bij de Knabben’s in onze samenleving simpelweg niet het geval. Dus hebben dergelijke fraudeurs 100% vrij spel. Onder de ogen van de KvK, met stilzwijgende instemming van justitie en met een enorm jachtgebied in Nederland. Een figuur als Knabben heeft zonder enige kosten een eindeloze bron van inkomsten, dankzij een volledig falend systeem.”
Op de vraag of er iets aan gedaan wordt, in de zin van strengere wetgeving, aanscherping van de regels van de KvK, een zwarte lijst of een betere controle op de achtergrond van de bestuurder, kan de medewerker kort zijn: “Nee.”
Voor degenen die werkelijk benadeeld zijn door het zogenaamde NKO of elke andere organisatie waarachter Pieter Knabben zich verschuilt, volgt hier het (?) privé adres van Pieter Knabben, Noorderhavenkade 150 B, 3038 XV Rotterdam. Tel. 010-4666758 of 0651515070 of 0640767013
Ingezonden brief De Telegraaf, na publicatie ‘Herrie rond Kruiszorg Nederland’:
(NB. Op 30 april 2005 was Knabben weer eens voorpaginanieuws toen zijn betrokkenheid bij de oplichtingzaak ‘Nederlandse Kruiszorg Organisatie’ aan de orde werd gesteld. Daarop schreef Frits Emmerik, een gedupeerde uit 2002/2003, deze ingezonden brief:)
Als je een pak melk pikt, dan ben je strafbaar. Niet zo gek, want pikken is pikken. Maar als je Pieter Knabben heet en je pikt jarenlang met een hele serie BV’s, CV’s en Stichtingen dan word je geen strobreed in de weg gelegd. Ja, je zit een jaartje hier in de cel en een jaartje in België. Maar je mag van onze Kamerleden en onze Minister van Justitie gewoon doorgaan met oplichten. Zelfs zijn strafblad is ooit door justitie geheel geschoond, waardoor niets hem in de weg stond om verder te gaan met zijn kwalijke praktijken. Nu weer met de Nationale Kruiszorg Organisatie. ‘Mijnheer’ Knabben verstrekt vanuit zijn vennootschappen ontelbare opdrachten. Hij betaalt nooit en te nimmer. En gaat iemand fanatiek achter zijn rekening aan dan laat Knabben de vennootschap gewoon failliet verklaren. Die strategie heeft inmiddels talloze slachtoffers gemaakt. Justitie kent zijn ‘werkwijze’. De Economische Controledienst ziet miljoenen aan belastingschuld in een doolhof van constructies verdampen. De Kamer van Koophandel doorziet zijn ‘systeem’. Toch werkt zelfs een aantal notarissen er willens en wetens aan mee. Incassobureaus en curatoren weten van de jarenlange oplichtingpraktijken. Onze Kamerleden zien de mazen in de wet wel, maar besteden geen aandacht aan het dichten ervan. En zo mag hij ongestraft doorgaan. Hij zegt zelfs onomwonden in De Telegraaf van zaterdag 30 april: “Faillissement? Ze gaan hun gang maar. Wat interesseert mij dat nou, ik ga gewoon door met een andere onderneming.” Dat er geesteszieke mensen in deze maatschappij leven, dat weten we zo langzamerhand wel. Maar dat onze overheid ons niet tegen dergelijke notoire oplichters beschermt en alle mazen van de wet wijd openhoudt, dat mogen we nooit accepteren.
Pas op voor een vriendelijke Pieter Knabben.
Wie met hem in contact komt is hierbij gewaarschuwd. Zijn voorkomen en zelfverzekerde betoog maken absoluut indruk. Geld speelt geen rol. Hij praat over ‘zijn’ kasteel in Leipzig of ‘zijn’ kantoren in Antwerpen, Düsseldorf en München alsof hij er gisteren nog was. Als hij (of iemand in zijn steeds wisselende bestand van ‘directeuren’ of ‘assistenten’) niet bereikbaar is, dan ligt de oorzaak altijd in de noodzakelijke reizen naar het buitenland voor ‘zaken’. De waarheid is dat er teveel woedende schuldeisers bellen. Het enorme aantal bv’s (dat naar believen wordt opgericht of opgeblazen; de KvK medewerkers zeggen ‘gek te worden van de aanhoudende bezoeken van Knabben om inschrijvingen te wijzigen’) en het steeds wisselende bestand aan ‘katvangers’ maakt de ‘Meester’ echter onaantastbaar.
Wie een beeld van ‘Meester’ Pieter Knabben wil hebben, kijkt op Google en zoekt naar ‘Knabben’. Vraag de voormalig staatssecretaris Ybema naar zijn ervaringen met deze mijnheer. De Telegraaf (click op ‘archief’ van de betreffende website) onderzocht in het verleden zijn handelswijze en de rechtmatigheid van (het voeren van) zijn meestertitel.
Doorlopend ‘op de vlucht’.
In ieder geval is Knabben zeer actief en heeft hij de in dit dossier genoemde personen en bedrijven bij de neus genomen. Iedereen spande zich op zijn of haar specifieke gebied in voor Knabben, maar vanaf het moment dat het op betalen aankwam was mijnheer niet thuis. Mijnheer was weg. Het terugvinden van Knabben was moeilijk: zijn fraaie en imponerend ingerichte appartement in Almere bleek (hij noemde zich eigenaar, hij was huurder) te zijn verlaten zonder achterlating van een nieuw adres. Jammer, want de verhuurder zou graag alsnog de nimmer betaalde huur willen ontvangen. Volgens Knabben ‘compenseerde de achtergelaten inboedel de huurpenningen in voldoende mate’. Echter … ook de betreffende woninginrichter zit nog met de onbetaalde rekening in zijn maag.
Daarna woonde Knabben tijdelijk in Amsterdam, om vervolgens weer op te duiken in Laren, Eindhoven, Helmond en Rotterdam. Altijd voor korte tijd. Na verloop van tijd komt hij in conflict met de verhuurder en wordt hij op straat gezet. Hij kan dan voor enige tijd in een hotel opduiken (op rekening, die nooit wordt betaald: zie Gooiland, Hilversum), om vervolgens weer een nieuwe woning te zoeken. Op zich knap dat het hem elke keer weer lukt. Aan de andere kant: hij moet weten waar het schip strandt (als je niet betaalt). Om de zoveel tijd te moeten verhuizen, te moeten vluchten, weer onderdak te zoeken … het is verspilde energie.
Wellicht ziet zijn verdwaalde geest juist daarin het avontuur.